перемётчик
1. (перебежчик) уст., разг. перабе́жчык, -ка м.; (изменник) здра́днік, -ка м.;
2. (оборотень) обл. пярэ́варацень, -ратня м.; (колдун) чараўні́к, -ка́ м.
перемётываниеI
1. перакіда́нне, -ння ср., перакі́дванне, -ння ср.;
2. перакіда́нне, -ння ср., перакі́дванне, -ння ср., пераклада́нне, -ння ср., перакла́дванне, -ння ср.;
3. кі́данне, -ння ср., склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср.; см. перемётыватьI.
перемётываниеII перафастрыго́ўванне, -ння ср.; абкіда́нне, -ння ср., абкі́дванне, -ння ср.; см. перемётыватьII.
перемётыватьI несов.
1. (перебрасывать) перакіда́ць, перакі́дваць;
2. (складывать заново в стог) перакіда́ць, перакі́дваць, пераклада́ць, перакла́дваць;
3. (складывать в стога всё, многое) кі́даць, склада́ць, скла́дваць.
перемётыватьII несов., портн. (метать заново или всё, многое) перафастрыго́ўваць; (о петлях) абкіда́ць, абкі́дваць.
перемётыватьсяI несов.
1. перакіда́цца, перахо́дзіць; см. переметну́ться;
2. страд. перакіда́цца, перакі́двацца; пераклада́цца, перакла́двацца; кі́дацца, склада́цца, скла́двацца; см. перемётыватьI.
перемётыватьсяII несов., страд., портн. перафастрыго́ўвацца; абкіда́цца, абкі́двацца; см. перемётыватьII.
переми́гивание перамо́ргванне, -ння ср., перамі́гванне, -ння ср., перамі́ргванне, -ння ср.;
переми́гиваться несов. перамо́ргвацца, перамі́гвацца, перамі́ргвацца;
перемигну́ться сов. перамаргну́цца, перамігну́цца, пераміргну́цца.