молчали́во
Verbum
анлайнавы слоўнікмолчали́вость маўклі́васць, -ці
молчали́вый маўклі́вы;
молчали́вое согла́сие маўклі́вая зго́да;
молчали́вое одобре́ние маўклі́вае адабрэ́нне.
молча́льник маўча́льнік, -ка
молча́льница маўча́льніца, -цы
молча́ние маўча́нне, -ння
◊
обойти́ молча́нием абысці́ маўча́ннем;
храни́ть молча́ние (упа́рта) маўча́ць;
нару́шить молча́ние пару́шыць маўча́нне;
молча́ние — знак согла́сия маўча́нне — знак зго́ды;
молча́нка / игра́ть в молча́нку
молча́ть
молча́ть! маўча́ць!.
молчко́м
молчо́к
об э́том — молчо́к! пра гэ́та — маўчо́к!, пра гэ́та — ані ні́.