Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

крича́ть несов.

1. крыча́ць;

2. (подзывать) гука́ць, клі́каць, зваць, падзыва́ць;

крича́ть во всё го́рло крыча́ць на ўсё го́рла;

не свои́м го́лосом крича́ть крыча́ць не сваі́м го́ласам;

крича́ть дурны́м го́лосом (благи́м ма́том) крыча́ць не́мым го́ласам;

хоть карау́л кричи́ хоць гвалт крычы́;

крича́щий

1. прич. які́ (што) крычы́ць;

2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;

крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;

крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.

Кри́чев г. Кры́чаў, -чава м.

кри́чевский кры́чаўскі.

Кри́чевский райо́н Кры́чаўскі раён.

кри́чный техн. кры́чны.