Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

приласка́ть сов. прыла́шчыць; (приголубить) прыгалу́біць;

приласка́ться прыла́шчыцца.

прила́ститься сов., прост., см. приласка́ться.

прилга́ть и прилгну́ть сов., разг. прылга́ць; прыхлусі́ць, прымані́ць.

прилега́ть несов.

1. прыляга́ць; (облегать — ещё) прыстава́ць; см. приле́чь;

2. (примыкать к чему-л.) прымыка́ць (да чаго); (граничить) межава́ць (з чым), межава́цца (з чым);

прилега́ющий

1. прич. які́ (што) прыляга́е; які́ (што) прыстае́; які́ (што) прымыка́е; які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;

2. прил. (смежный) суме́жны; (соседний) сусе́дскі.

прилежа́ние ср. (старательность) стара́ннасць, -ці ж.; (усердие) руплі́васць, -ці ж.

прилежа́ть несов., уст.

1. (относиться с прилежанием) стара́цца; ру́піцца;

2. см. прилега́ть 2.

прилежа́щий

1. прич. які́ (што) стара́ецца; які́ (што) ру́піцца; які́ (што) прымыка́е (да чаго); які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;

2. прил., мат. прыле́глы.

приле́жно нареч. стара́нна; руплі́ва;