привы́чность прывы́чнасць, -ці
Verbum
анлайнавы слоўнікпривы́чный
1. (ставший привычкой) прывы́чны; (обычный) звы́чны, звыча́йны;
привы́чный о́браз жи́зни прывы́чны (звы́чны, звыча́йны) спо́саб жыцця́;
привы́чное явле́ние звыча́йная (прывы́чная) з’я́ва;
2. (привыкший) звы́клы, прызвыча́ены;
он челове́к привы́чный ён чалаве́к звы́клы.
привяда́ть
привя́занность
1. (о чувстве — расположение) прыхі́льнасць, -ці
привя́занность к семье́ любо́ў да сям’і́, адда́насць сям’і́;
2. (о человеке или предмете) упадаба́нне, -ння
кни́га — моя да́внишняя привя́занность кні́га — мая́ да́ўняя упадо́ба (любо́ў);
она́ — его́ ста́рая привя́занность яна́ — яго́ стара́я сімпа́тыя (любо́ў).
привя́занный
1.
2.
3.
привяза́ть
1. прывяза́ць,
2.
3.
привяза́ться
1. (привязать себя, прикрепиться) прывяза́цца;
2.
3. (придраться, пристать) прычапі́цца, прывяза́цца, прыдра́цца;
привя́зка
1. (действие) прывя́званне, -ння
2. (то, что прикреплено к чему-л. узлом) прывя́зка, -кі
3.
привя́зка зда́ния прывя́зка буды́нка;
4. (придирка)
привязно́й прывязны́.
привя́зчивость
1. прыхі́льнасць, -ці
2. (придирчивость) прыдзі́рлівасць, -ці