Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

предвозвеще́ние уст.

1. прадказа́нне, -ння ср.; неоконч. прадка́званне, -ння ср.;

2. спавяшчэ́нне (напе́рад), абвяшчэ́нне (напе́рад); прадвяшчэ́нне, -ння ср.; см. предвозвеща́ть.

предвосхити́ть сов., книжн. прадугада́ць; (предупредить, опередить) апярэ́дзіць; (определить заранее) вы́значыць напе́рад; (сделать что-л., опередив другого) зрабі́ць ране́й (за каго-небудзь); см. предвосхища́ть;

предвосхища́ть несов. прадуга́дваць; апярэ́джваць; вызнача́ць напе́рад; рабі́ць ране́й (за каго-небудзь);

предвосхища́ть чью́-л. мысль прадуга́дваць чыю́е́будзь ду́мку;

предвосхища́ть собы́тия апярэ́джваць падзе́і;

предвосхища́ть чьё-л. откры́тие рабі́ць адкрыццё ране́й за каго́е́будзь;

предвосхища́ться страд. прадуга́двацца; апярэ́джвацца;

предвосхище́ние книжн. прадуга́дванне, -ння ср.; апярэ́джванне, -ння ср.; вызначэ́нне напе́рад;

предвосхищённый прадугада́ны; апярэ́джаны; вы́значаны напе́рад; зро́блены ране́й (за каго-небудзь); см. предвосхити́ть.

предвы́борный перадвы́барны.

предвыходно́й перадвыхадны́.

предго́рный перадго́рны;

предго́рье перадго́р’е, -р’я ср.