благоуха́нный паху́чы, духмя́ны;
благоуха́ть несов. прые́мна па́хнуць, духмя́на па́хнуць.
благочести́вый книжн., уст. набо́жны;
благоче́стие ср., церк. набо́жнасць, -ці ж.
благочи́ние ср., уст. добрапрысто́йнасць, -ці ж., прысто́йнасць, -ці ж.;
благочи́нный
1. прил., уст. добрапрысто́йны, прысто́йны;
2. сущ., церк. благачы́нны, -ннага м.
блаже́нно нареч. шчаслі́ва;
блаже́нный
1. (счастливый) шчаслі́вы;
2. (глуповатый) разг. прыду́ркаваты, блазнава́ты;
3. церк. блажэ́нны;
◊
блаже́нной па́мяти до́брай па́мяці;
блаже́нство ср. шча́сце, -ця ср.; асало́да, -ды ж.; раско́ша, -шы ж.;
◊
быть на верху́ блаже́нства быць на вышыні́ шча́сця;
блаже́нствовать несов. раскашава́цца, упіва́цца шча́сцем, упіва́цца асало́дай.