Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

наколоти́ть сов., в разн. знач. набі́ць;

наколоти́ть о́бруч набі́ць абру́ч;

наколоти́ть гвозде́й набі́ць цвіко́ў.

нако́лотыйI (наготовленный колкой) нако́латы; см. наколо́тьI.

нако́лотыйII

1. (набитый, нарезанный) нако́латы, мног. панако́лваны;

2. (намеченный проколами) нако́латы, мног. панако́лваны;

3. (прикреплённый) прышпі́лены, мног. папрышпі́льваны;

4. (повреждённый уколом) нако́латы, мног. панако́лваны; см. наколо́тьII.

наколо́тьI сов. (раскалывая, наготовить) накало́ць, мног. панако́лваць.

наколо́тьII сов.

1. (нанести уколы, повредить уколом) накало́ць, мног. панако́лваць, укало́ць; (узор, рисунок и т. п.) накало́ць, вы́калаць; (прикрепить булавкой) прышпілі́ць, мног. папрышпі́льваць, напрышпі́льваць;

2. (набить свиней) накало́ць.

наколо́ться сов. накало́цца (на што), укало́цца (аб што).

наколо́ченный набі́ты.

наколупа́ть сов., прост. накалупа́ць;

наколу́пывать несов. накалу́пваць.

накома́ндоваться сов., разг. накама́ндавацца.