безде́йствующий
1. прич. які (што) бяздзе́йнічае, які́ (што) не працу́е; які́ (што) не ро́біць; см. безде́йствовать;
2. прил. бяздзе́йны, нядзе́йны.
безде́лица (пустяк) разг. пусцяко́віна, -ны ж., дро́бязь, -зі ж.;
безделу́шка ца́цка, -кі ж., за́баўка, -кі ж.
безде́лье безрабо́цце, -цця ср.; (лодырничание) гульта́йства, -ва ср., ло́дарнічанне, -ння ср.;
безде́льник
1. разг. гульта́й, -тая́ м., ло́дар, -ра м.;
2. бран. нядба́йнік, -ка м.;
безде́льница
1. разг. гульта́йка, -кі ж., ло́дарка, -кі ж.;
2. бран. нядба́йніца, -цы ж.;
безде́льничанье гульта́йства, -ва ср., ло́дарнічанне, -ння ср.;
безде́льничать несов. гультаява́ць, ло́дарнічаць;
безде́льный
1. разг. не заня́ты пра́цай; гульта́йскі;
2. уст. дро́бязны.