Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

чу́ять несов.

1. в разн. знач. чуць;

соба́ка чу́ет дичь саба́ка чу́е дзічы́ну;

не чу́ять бо́ли не чуць бо́лю;

2. перен. (предчувствовать) разг. чуць, прадчува́ць, адчува́ць;

чу́ет се́рдце, что де́ло добро́м не ко́нчится чу́е (прадчува́е, адчува́е) сэ́рца, што спра́ва дабро́м не ско́нчыцца;

ног под собо́ю не чу́ять ног пад сабо́й не чуць;

чу́ет ко́шка, чьё мя́со съе́ла посл. чу́е ко́шка, чыё мя́са з’е́ла;

чу́яться

1. (чувствоваться, ощущаться) разг. чу́цца, адчува́цца;

здесь чу́ется просто́р тут адчува́ецца прасто́р;

чу́ется за́пах бензи́на адчува́ецца пах бензі́ну;

в во́здухе чу́ялась весна́ у паве́тры адчува́лася вясна́;

2. безл. чу́цца, адчува́цца;

чу́ется мне, что они́ недо́брые лю́ди здае́цца мне, што яны́ нядо́брыя лю́дзі;

3. страд. чу́цца; прадчува́цца, адчува́цца; см. чу́ять.

чхать несов., прост., см. чиха́ть.

чхнуть сов., однокр., прост., см. чихну́ть.

чш межд., разг. чш.

чш-ш межд., разг. чш-ш.

чьё, чья мест.; см. чей.

Чэнду́ г. Чэнду́ нескл., м.