Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

щелка́ть несов. лу́скаць, луза́ць.

щелкопёр м., уст., пренебр. піса́ка, -кі м. и ж.

щелку́н

1. зоол. шчаўку́н, -на́ м.;

2. перен. (о человеке), разг. пстрыку́н, -на́ м.

щелку́нчик шчаўку́нчык, -ка м.

щелоче́ние (щёлочью) шчалачэ́нне, -ння ср.; (щёлоком) лугава́нне, -ння ср.;

щелочи́ть несов. (щёлочью) шчалачы́ць; (щёлоком) лугава́ць;

щелочи́ться страд. шчалачы́цца; лугава́цца;

щелочно́й (относящийся к щёлочи) шчо́лачны; (относящийся к щёлоку) лу́гавы;

щелочна́я реа́кция шчо́лачная рэа́кцыя;

щелочна́я вода́ лу́гавая вада́, шчо́лак, луг.

щелчо́к м., прям., перен. пстры́чка, -кі ж.;

щелчо́к выключа́теля пстры́чка выключа́целя;

щелчо́к по самолю́бию пстры́чка па самалю́бстве.

щель шчы́ліна, -ны ж.;

голосова́я щель анат. галасава́я шчы́ліна.