шути́ть несов.
1. жартава́ць;
2. (насмехаться над кем, над чем) насміха́цца (з каго, з чаго), жартава́ць (з каго, з чаго), паке́пліваць (з каго, з чаго), кпіць (з каго, з чаго);
◊
шути́ть с огнём жартава́ць з агнём;
шу́тки шути́ть а) (забавляться) жартава́ць; б) (насмехаться) жа́рты стро́іць;
чем чёрт не шу́тит! чым чорт не жарту́е!, чаго́ до́брага!
шути́ха
1. ист. блазні́ца, -цы ж.;
2. перен. блазні́ца, -цы ж., штука́рка, -кі ж., камедыя́нтка, -кі ж.;
3. (род фейерверка) шуці́ха, -хі ж.
шу́тка ж., в разн. знач. жарт, род. жа́рту м.;
◊
без шу́ток без жа́ртаў;
в шу́тку жа́ртам;
глу́пая шу́тка дурны́я жа́рты;
кро́ме шу́ток без жа́ртаў;
не на шу́тку не на жарт;
не шу́тка не жа́рты;
шу́тки шу́тками жа́рты жа́ртамі;
оберну́ть в шу́тку пераве́сці на жарт;
отде́латься шу́тками абысці́ся жа́ртамі;
шу́тки в сто́рону без жа́ртаў, жа́рты на бок, го́дзе жартава́ць;
шу́тка ли жа́ртачкі, не жа́ртачкі, гэ́та не жа́ртачкі;
шу́тка сказа́ть гэ́та не жа́рты, лёгка сказа́ць;
шу́тки пло́хи жа́рты каро́ткія;
шу́тки прочь жа́рты на бок, без жа́ртаў, го́дзе жартава́ць;
шутли́во нареч. жартаўлі́ва;
шутли́вость жартаўлі́васць, -ці ж.;
шутни́к жартаўні́к, -ка́ м.;
шутни́ца жартаўні́ца, -цы ж.
шутовско́й
1. бла́занскі;
2. перен. бла́занскі, штука́рскі, камедыя́нцкі;
шутовство́ блазнава́нне, -ння ср., штука́рства, -ва ср., камедыя́нцтва, -ва ср.