Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

шуст спец. шуст, род. шу́ста м.;

шустова́льный спец. шустава́льны;

шустова́ть несов., спец. шустава́ць;

шустова́ться страд. шустава́цца;

шусто́вка ж., спец. шустава́нне, -ння ср., шусто́ўка, -кі ж.

шу́стро нареч., разг. шу́стра; жва́ва; спры́тна;

шу́стрость разг. шу́страсць, -ці ж.; жва́васць, -ці ж.; спры́тнасць, -ці ж.;

шу́стрый разг. шу́стры; (живой) жва́вы; (ловкий) спры́тны.

шут м.

1. ист. бла́зан, -зна м.;

2. перен. бла́зан, -зна м., штука́р, -ра́ м., камедыя́нт, -та м.;

шут горо́ховый ду́рань малёваны;

шут его́ зна́ет! лі́ха яго́ ве́дае!;

на кой шут! на яко́е лі́ха!

шуте́йный прост.

1. (весёлый, смешной) бла́зенскі, камедыя́нцкі;

2. (шутливый) жарто́ўны, жартаўлі́вы;

э́то не шуте́йное де́ло гэ́та не жа́ртачкі.