Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

набо́ртный набо́ртны.

набо́рщик типогр. набо́ршчык, -ка м.;

набо́рщица набо́ршчыца, -цы ж.;

набо́рщицкий набо́ршчыцкі.

набракова́ть сов., разг. набракава́ць.

на́бранный

1. набра́ны;

2. назбіра́ны; см. набра́ть.

набра́сывать несов. (к наброса́ть и набро́сить)

1. накіда́ць, накі́дваць;

2. (изображать, излагать) накіда́ць, накі́дваць;

набра́сываться

1. накіда́цца, накі́двацца; (нападать) напада́ць;

2. страд. накіда́цца, накі́двацца.

набра́ть сов.

1. в разн. знач. набра́ць, мног. панабіра́ць; см. набира́ть;

2. (собрать) назбіра́ць;

набра́ть я́год назбіра́ць я́гад;

набра́ться набра́цца, мног. панабіра́цца;

набрала́сь це́лая гру́ппа набра́лася цэ́лая гру́па;

набра́ться хра́брости набра́цца хра́брасці;

с кем поведёшься, от того́ и наберёшься посл. з кім павядзе́шся, ад таго́ і набярэ́шся.