zwiać
зак.
1. садзьмуць;
2. разм. уцячы; даць драла
zwiad, ~u
м. разведка; выведка;
pójść na ~y — а) пайсці ў разведку;
перан. разм. схадзіць разведаць (на разведку)
zwiadowczy
разведвальны; выведны;
lot zwiadowczy — разведвальны палёт
zwiastować
зак. незак. апавяшчаць; прадвяшчаць; прадракаць; апавясціць; абвясціць; прадказаць
związać
зак. звязаць; завязаць;
związać ręce — звязаць рукі;
związać w całość — аб’яднаць у цэлае;
nie może związać końca z końcem — ён не можа канцы стачыць; ён не можа канцы з канцамі звесці
związać się
зак. звязацца; звязаць сябе;
związać się obietnicą — звязаць сябе абяцаннем
związek, ~ku
związ|ek
м.
1. z czym сувязь з чым; адносіны да чаго;
~ek logiczny — лагічная сувязь;
w ~ku z ... — у сувязі з...;
nie mieć żadnego ~ku z ... — не мець ніякіх адносін да ...;
2. саюз; звяз;
~ek zawodowy — прафесійны саюз (прафсаюз);
~ek małżeński — шлюб;
3. хім., вайск. злучэнне;
~ki organiczne хім. арганічныя злучэнні;
~ki taktyczne вайск. тактычныя злучэнні;
~ek frazeologiczny лінгв. фразеалагічны зварот;
~ki krwi — кроўныя сувязі