Verbum

rzec

зак. сказаць

rzechot, ~u

м.; гл. rechot

rzechotać

незак.; гл. rechotać

rzecz

м.

1. рэч, прадмет;

rzecz w sobie філ. рэч у сабе;

2. рэчы; пажыткі;

~y użytku domowego — рэчы хатняга ўжытку;

3. рэч; справа;

mała rzecz a cieszy — талер маленькі, а даражэнькі; маленькі, ды залаценькі;

w gruncie ~y — па сутнасці;

mówić od ~y — вярзці глупства;

przystąpić do ~y — брацца за справу;

to nie należy do ~y — гэта не датычыць справы;

rzecz dzieje się w ... — дзеянне адбываецца ў...

rzeczka

ж. рэчка

rzecznictwo

н. заступніцтва

rzeczniczka

ж. заступніца, абаронніца

rzecznik

м. заступнік, абаронца; прадстаўнік;

rzecznik prasowy — прадстаўнік па справах прэсы

rzeczny

рачны

rzeczownik

м. грам. назоўнік