Verbum

istnieć

незак. існаваць;

przestać istnieć — перастаць існаваць

istnienie

н.

1. існаванне;

2. істота

istny

сапраўдны, рэчаісны; існы;

~a męka — сапраўдная пакута;

~e szaleństwo — сапраўднае вар’яцтва;

~a prawda — шчырая праўда;

~y ojciec — выкапаны бацька; рыхтык бацька

istota

ж.

1. істота, стварэнне;

~ta ludzka — чалавечая істота; чалавек;

~ta żyjąca — жывая істота;

2. сутнасць; існасць;

zbadać ~tę rzeczy — даследаваць сутнасць справы;

w ~cie — па сутнасці

istotnie

1. сапраўды; насамрэч;

jestem istotnie bardzo zmęczony — я сапраўды вельмі стомлены;

2. істотна; значна

istotny

1. істотны; грунтоўны; важкі;

~e potrzeby szkolnictwa — найважнейшыя патрэбы навучальных устаноў;

istotny różnica — істотная (значная) розніца;

2. сапраўдны