Verbum

igielnica

ж. ігольнік, ігольніца

igielnik

м.; гл. igielnica

igielny

igieln|y

іголкавы, іголачны;

ucho ~e — вушка іголкі

igiełka

ж. іголка

iglasty

iglast|y

1. іглісты; хваёвы; шыпулькавы, шыпулечны;

drzewa ~e — хваёвыя дрэвы;

2. востраканцовы, завостраны

iglica

ж.

1. шпіль, ігла;

2. геагр. пік

igliwie

н. зборн. ігліца; шыпулькі; шыгалле

igła

igł|a

ж.

1. іголка;

nawlekać ~ę — зацягваць (уцягваць) нітку ў іголку;

gruba ~a — шаршатка;

żyć z ~y перан. зарабляць шыццём;

2. ігла; спіца;

3. калючка, іголка (у раслін); шыпулька (у хваёвых дрэў); калючка (у звяроў);

4. стрэлка;

~a magnesowa — магнітная стрэлка;

robić z ~y widły прым. з камара каня рабіць; з блыхі (з мухі) вала рабіць;

szukać ~y w stogu siana прым. шукаць іголку ў стозе сена

ignorancja

ignorancj|a

ж. невуцтва; неадукаванасць; няведанне;

przejawiać ~ę w czym — праяўляць невуцтва ў чым

ignorancki

недасведчаны; неадукаваны; цёмны