Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

imieninowy

imieninow|y

імянінны;

życzenia ~e — пажаданні на імяніны

imieniny

мн. імяніны

imiennie

па імені; пайменна

imiennik

м. аднафамілец; цёзка па прозвішчы (імені)

imienny

imienn|y

1. імянны; пайменны;

lista ~a — імянны (пайменны) спіс;

apel ~y — імянная пераклічка;

2. грам. іменны;

orzeczenie ~e — іменны выказнік;

przyrostek ~y — іменны суфікс

imiesłowowy

дзеепрыметны

imiesłów, ~owu

imiesł|ów

м. дзеепрыметнік;

~ów bierny — дзеепрыметнік залежнага стану;

~ów czynny — дзеепрыметнік незалежнага стану

imię

imi|ę

н.

1. імя;

jak ci na ~ę — як цябе завуць (клічуць);

wymienić kogo z ~enia — назваць каго па імені (імю);

2. імя; назва;

szkoła ~enia Tadeusza Kościuszki — школа імя Тадэвуша Касцюшкі;

3. грам. імя;

~ę własne грам. імя ўласнае;

~ę pospolite грам. агульнае імя;

nazywać rzeczy po ~eniu перан. называць рэчы ўласнымі імёнамі;

w ~ę czego — у імя чаго; дзеля чаго;

w czyim ~eniu — ад імя каго

imigracja

ж. іміграцыя

imigrować

незак. іміграваць;

imigrować w celach zarobkowych — іміграваць з мэтай зарабіць;

imigrować z powodów politycznych — іміграваць па палітычных прычынах