Verbum

zwierzchnik

м. начальнік

zwierzchność

ж. начальства

zwierzenie

н. шчырае выказванне; прызнанне

zwierzę

н. жывёла; жывёліна; звер;

zwierzę domowe — свойская жывёла;

~ta rzeźne — забойная скаціна;

zwierzę drapieżne — драпежная жывёла;

~ta futerkowe — пушныя звяры;

~ta łowne — дзічына;

hodowla zwierząt — жывёлагадоўля

zwierzęcy

1. жывёльны; звярыны;

świat zwierzęcy — свет жывёлаў;

klej zwierzęcy — жывёльны клей;

2. зверскі; люты

zwierzostan, ~u

м. колькасць звяроў (на лясным участку);

ochrona ~u — ахова жывёл

zwierzyć

зак. даверыць

zwierzyć się

зак. даверыцца; прызнацца;

zwierzyć się z czego — прызнацца ў чым

zwierzyna

ж. зборн. дзічына; звяры

zwierzyniec

м. звярынец; заапарк;

zwierzyniec niebieski астр. задыяк