Verbum

Świr

г.п. Свір

świr, ~u

шчабятанне

1. вар’яцтва;

dostać ~a — звар’яцець;

2. вар’ят

świrować

незак. вар’яцець;

świrować z nudów — вар’яцець ад нудоты

Świsłocz

ж. г.п., р. Свіслач

świsnąć

зак. свіснуць

świst, ~u

м. свіст; посвіст

świstać

незак. свістаць

świstak

м.

1. заал. сурок (Marmota L.);

2. пусты арэх

świstek

м.

1. свісток;

2. кавалачак, абрывак, шматок (паперы);

napisać co na ~ku — запісаць што на шматку паперы

świszczący

свісцячы