Verbum

cielenie się

н. цяленне

cielesność

ж.

1. цялеснасць;

2. пачуццёвасць; пажадлівасць

cielesny

1. цялесны;

kara ~a — цялеснае пакаранне;

2. пачуццёвы; плоцевы;

rozkosze ~e — плоцевыя ўцехі;

stosunek ~y — палавыя зносіны

cieleśnie

цялесна

cielę

н. цяля;

cielę morskie заал. нерпа (Phoca hispida);

ruszyć konceptem jak martwe cielę ogonem — іран. ляпнуць, як лапцем па цымбалах

cielęcina

ж.

1. цяляціна;

2. цялячая скура

cielęcy

цялячы;

~a skóra — цялячая скура (шкура);

~y zachwyt — цялячае захапленне;

nóżki ~e — кул. студзіна; квашаніна

cielętnik

м. цялятнік (памяшканне)

cielić się

незак. цяліцца

cielisty

цялесны;

kolor cielisty — цялесны колер