Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Głubczyce

мн. г. Глубчыцы

głuchnąć

незак.

1. od czego, z czego глухнуць; станавіцца глухім;

2. заціхаць; змаўкаць

głucho

1. глуха;

2. шчыльна; моцна;

na głucho zamknięte okno — шчыльна (моцна) зачыненае акно;

głucho milczeć — глуха маўчаць; не сказаць ні слова;

głucho o tym — аб гэтым ні слова;

jest głucho o kim/czym — нічога не вядома (нічога не чуваць) пра каго/што

głuchoniemy

глуханямы

głuchota

ж. глухата

głuchy

głuch|y

глухі;

~y jak pień — глухі, як пень;

~a cisza — мёртвая цішыня;

~y na co — глухі да чаго; абыякавы;

głuchy sen — глыбокі сон;

~a ściana — глухая сцяна;

~a wieś — глухамань

głupek

м. разм. дурань; дурніла

głupi

głup|i

разм. дурны;

każdy ~i wie, … — любы дурань ведае, …;

~i jak stołowe nogi разм. дурны як бот;

znaleźć się w ~iej sytuacji разм. апынуцца ў прыкрай сітуацыі;

~iego robota — дурная справа;

z ~iego powodu — праз глупства; з-за дробязі;

nie ma ~ich — няма дурных; знайшлі дурня

głupiec

м. пагард. дурань

głupieć

незак. дурнець