Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

rzeczniczka

ж. заступніца, абаронніца

rzecznik

м. заступнік, абаронца; прадстаўнік;

rzecznik prasowy — прадстаўнік па справах прэсы

rzeczny

рачны

rzeczownik

м. грам. назоўнік

rzeczowo

дарэчы, талкова

rzeczowy

рэчавы;

dowód rzeczowy — рэчавы доказ

rzeczoznawca

м. знаўца, эксперт, спецыяліст

rzeczpospolita

ж. рэспубліка

Rzeczpospolita Polska

Рэспубліка Польшча

rzeczywistość

rzeczywistoś|ć

ж. рэчаіснасць;

odpowiadać ~ci — адпавядаць рэчаіснасці;

w ~ci — сапраўды; на самой справе; фактычна;

~ć wirtualna — віртуальная рэальнасць