Verbum

gryźć

gry|źć

незак.

1. грызці, кусаць;

pies ~zie kość — сабака грызе костку;

~źć wargi ze zdenerwowania — кусаць вусны ад хвалявання;

2. дзерці; пячы;

dym ~zie w oczy — дым выядае (есць) вочы;

3. перан. мучыць;

sumienie mnie ~zie — мяне мучыць (грызе) сумленне;

co cię ~zie? — што з табой?;

~źć ziemię разм. парыць зямлю; ляжаць у магіле

gryźć się

незак.

1. грызціся;

2. мучыцца, пакутаваць;

gryzła się brakiem wiadomości od syna — яна пакутавала з-за адсутнасці вестак ад сына;

3. разм. грызціся, сварыцца