Verbum

zieleniec

м. сквер, прысады

zielenina

ж. зборн. зеляніна; гародніна

zieleń

ж.

1. зеляніна;

2. бат. хларафіл

zielnik

м. гербарый, траўнік; зельнік; былінар

Zielona Góra

ж. г. Зялёна-Гура

zielonkawy

зеленаваты;

zielonkawy odcień — зеленаватае адценне

zielono

зялёна;

farbować na zielono — фарбаваць у зялёны колер;

zielono w głowie — пуста ў галаве

zielony

zielon|y

1. зялёны;

~а herbata — зялёная гарбата;

2. студ. жарг. студэнт-першакурснік;

~е lata — маладыя гады;

~e światło — зялёная вуліца;

~a fala — зялёная хваля;

Zielone Świątki рэл. Тройца; Сёмуха

zielsko

н.

1. пустазелле;

2. разм. зеляніна

ziemia

ziemi|a

ж. зямля;

trzęsienie ziemia — землятрус;

uprawa ziemia — земляробства;

panować na ziemia i morzu — панаваць на сушы і на моры;

suknia do samej ziemia — сукня (аж) да зямлі;

~a ojczysta — родная зямля;

Ziemia Obiecana — абяцаная зямля;

pod ~ą — у падполлі;

nie z tej ziemia разм. дзівосны; дзівацкі; неверагодны;

ledwie od ziemia odrósł — кату па пяту; вераб’ю па калена;

gryźć ~ę — а) галадаць;

ляжаць у магіле