Verbum

nowelista

м. навеліст

nowicjat, ~u

м.

1. царк. паслушніцтва;

2. перан. выпрабавальны тэрмін

nowicjusz

м.

1. навічок; студ. жарг. студэнт-першакурснік;

2. царк. паслушнік

nowicjuszka

ж.

1. навічок (жанчына); студ. жарг. студэнтка-першакурсніца;

2. царк. паслушніца

nowina

ж.

1. навіна; навінка;

wesoła nowina — вясёлая навіна;

2. цаліна

nowiutki

навюткі; навюсенькі

nowizna

ж.; гл. nowina 2

nowo

у спалучэнні з дзеепрыметнікам нова-, зноў;

nowo narodzony — нованароджаны;

nowo przybyły — новапрыбылы

nowobogacki

1. які нядаўна разбагацеў;

2. м. нуварыш; разм. выскачка

nowoczesny

сучасны;

~a technika — сучасная тэхніка