Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbdeęhilłmnoóruwzż.
adeęioóuyz.

gruchać

незак. буркаваць

gruchnąć

gruchn|ąć

зак. грукнуць, грымнуць;

~ęły oklaski — грымнулі апладысменты;

~ął pięścią w stół — ён грукнуў кулаком па стале

gruchot, ~u

м.

1. грукат, грук;

2. старызна, хлам, разваліна;

stary gruchot — старая разваліна; стары корч (пень)

gruchotać

незак.

1. грукатаць, грукаць;

2. ламаць, разбіваць

gruczoł, ~u

м. біял. залоза;

gruczoł limfatyczny — лімфатычная залоза;

~y potowe — потавыя залозы

gruczołowy

біял. залозісты

gruda

grud|a

ж. груда, камяк;

jak po ~zie — цяжка; з цяжкасцю

grudka

ж. камячок

grudniowy

снежаньскі

Grudziądz

м. г. Грудзёндз