Verbum

słowność

ж. вернасць дадзенаму слову

słowny

1. на словах; слоўны; вусны;

2. верны свайму слову;

słowny człowiek — чалавек слова

słowo

słow|o

н. слова;

~o honoru! — слова гонару;

czcze ~a — пустыя словы;

dotrzymać ~a — стрымаць слова;

złamać ~o — парушыць слова;

trzymać kogo za ~o — лавіць каго на слове;

nie dać dojść do ~a — не даць слова сказаць;

sadzić się na ~a — прыхарошваць сваю мову;

na te ~a — пачуўшы гэта;

~em — адным словам;

ani ~a! — ні слова!;

~o w ~o (co do ~a) — літаральна; слова ў слова;

~o wstępne — уступнае слова; прадмова;

gra słów — гульня слоў;

brak mi słów — мне не хапае слоў;

on nie przebiera w ~ach — ён не выбірае словы;

czy mógłbym zamienić z tobą dwa ~a? — ці можна цябе на пару слоў?;

rzucać ~a na wiatr — на ўзвей вецер гаварыць; кідаць словы на вецер

słowotwórstwo

н. словаўтварэнне

słód, słodu

м. солад

słój

м. слоік

słówko

słówk|o

н. слоўца;

cięte ~o — трапнае слоўца;

piękne ~a — прыгожыя словы

Słubice

мн. г. Слубіцы

słuch, ~u

м.

1. слых;

mieć dobry słuch — мець добры слых;

mieć słaby słuch — недачуваць; быць глухаватым;

grać ze ~u — іграць на слыху;

2. ~у мн. чуткі; погалас; пагалоска; гавэнда;

chodzą ~y, że ... — ходзяць чуткі, што...; кажуць, што...;

słuch o nim zaginął — і следу не стала; і след ветрам змяло; і слыху не чутно;

3. ~у мн. вушы;

postawić ~y — наставіць вушы (пра зайца);

zamienić się w słuch — пераўтварыцца ў слых; уважліва слухаць

słuchacz

м. слухач