Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілортуыэюя’
адейклмнорстхшя

фе́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фе́н фе́ны
Р. фе́на фе́наў
Д. фе́ну фе́нам
В. фе́н фе́ны
Т. фе́нам фе́намі
М. фе́не фе́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

фенабарбіта́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фенабарбіта́л
Р. фенабарбіта́лу
Д. фенабарбіта́лу
В. фенабарбіта́л
Т. фенабарбіта́лам
М. фенабарбіта́ле

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

фенагене́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. фенагене́тыка
Р. фенагене́тыкі
Д. фенагене́тыцы
В. фенагене́тыку
Т. фенагене́тыкай
фенагене́тыкаю
М. фенагене́тыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

фенагенеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фенагенеты́чны фенагенеты́чная фенагенеты́чнае фенагенеты́чныя
Р. фенагенеты́чнага фенагенеты́чнай
фенагенеты́чнае		 фенагенеты́чнага фенагенеты́чных
Д. фенагенеты́чнаму фенагенеты́чнай фенагенеты́чнаму фенагенеты́чным
В. фенагенеты́чны (неадуш.) фенагенеты́чную фенагенеты́чнае фенагенеты́чныя (неадуш.)
Т. фенагенеты́чным фенагенеты́чнай
фенагенеты́чнаю		 фенагенеты́чным фенагенеты́чнымі
М. фенагенеты́чным фенагенеты́чнай фенагенеты́чным фенагенеты́чных

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

фенадо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фенадо́н
Р. фенадо́ну
Д. фенадо́ну
В. фенадо́н
Т. фенадо́нам
М. фенадо́не

Крыніцы: piskunou2012.

феназепа́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. феназепа́м
Р. феназепа́му
Д. феназепа́му
В. феназепа́м
Т. феназепа́мам
М. феназепа́ме

Крыніцы: piskunou2012.

фенакі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фенакі́т
Р. фенакі́ту
Д. фенакі́ту
В. фенакі́т
Т. фенакі́там
М. фенакі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

фенакі́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фенакі́тавы фенакі́тавая фенакі́тавае фенакі́тавыя
Р. фенакі́тавага фенакі́тавай
фенакі́тавае		 фенакі́тавага фенакі́тавых
Д. фенакі́таваму фенакі́тавай фенакі́таваму фенакі́тавым
В. фенакі́тавы (неадуш.)
фенакі́тавага (адуш.)		 фенакі́тавую фенакі́тавае фенакі́тавыя (неадуш.)
фенакі́тавых (адуш.)
Т. фенакі́тавым фенакі́тавай
фенакі́таваю		 фенакі́тавым фенакі́тавымі
М. фенакі́тавым фенакі́тавай фенакі́тавым фенакі́тавых

Крыніцы: piskunou2012.

фенако́д

‘вымерлае млекакормячае’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фенако́д фенако́ды
Р. фенако́да фенако́даў
Д. фенако́ду фенако́дам
В. фенако́да фенако́даў
Т. фенако́дам фенако́дамі
М. фенако́дзе фенако́дах

Крыніцы: piskunou2012.

фенако́дус

‘вымерлае млекакормячае’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фенако́дус фенако́дусы
Р. фенако́дуса фенако́дусаў
Д. фенако́дусу фенако́дусам
В. фенако́дуса фенако́дусаў
Т. фенако́дусам фенако́дусамі
М. фенако́дусе фенако́дусах

Крыніцы: piskunou2012.