тхі́мканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
тхі́мканне | |
тхі́мкання | |
тхі́мканню | |
тхі́мканне | |
тхі́мканнем | |
тхі́мканні |
Крыніцы:
тхі́мканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
тхі́мканне | |
тхі́мкання | |
тхі́мканню | |
тхі́мканне | |
тхі́мканнем | |
тхі́мканні |
Крыніцы:
тхі́мкаць
‘плакаць, утвараючы адпаведныя гукі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
тхі́мкаю | тхі́мкаем | |
тхі́мкаеш | тхі́мкаеце | |
тхі́мкае | тхі́мкаюць | |
Прошлы час | ||
тхі́мкаў | тхі́мкалі | |
тхі́мкала | ||
тхі́мкала | ||
Загадны лад | ||
тхі́мкай | тхі́мкайце | |
Дзеепрыслоўе | ||
тхі́мкаючы |
Крыніцы:
Тхімпху́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
Тхімпху́ | |
Тхімпху́ | |
Тхімпху́ | |
Тхімпху́ | |
Тхімпху́ | |
Тхімпху́ |