тхла́ніць
‘задавольніць, насыціць каго-небудзь, што-небудзь (тхланіць прорву)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
тхла́ню |
тхла́нім |
2-я ас. |
тхла́ніш |
тхла́ніце |
3-я ас. |
тхла́ніць |
тхла́няць |
Прошлы час |
м. |
тхла́ніў |
тхла́нілі |
ж. |
тхла́ніла |
н. |
тхла́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
тхла́нь |
тхла́ньце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
тхла́нячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
тхла́нь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
тхла́нь |
Р. |
тхла́ні |
Д. |
тхла́ні |
В. |
тхла́нь |
Т. |
тхла́нню |
М. |
тхла́ні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тхлі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тхлі́на |
Р. |
тхлі́ны |
Д. |
тхлі́не |
В. |
тхлі́ну |
Т. |
тхлі́най тхлі́наю |
М. |
тхлі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тхло́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тхло́ |
Р. |
тхла́ |
Д. |
тхлу́ |
В. |
тхло́ |
Т. |
тхло́м |
М. |
тхле́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.