смуга́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| смуга́ | |
| смугі́ | |
| смузе́ | |
| смугу́ | |
| смуго́й смуго́ю |
|
| смузе́ |
Крыніцы:
смуга́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| смуга́ | |
| смугі́ | |
| смузе́ | |
| смугу́ | |
| смуго́й смуго́ю |
|
| смузе́ |
Крыніцы:
Сму́га
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Сму́га | |
| Сму́гі | |
| Сму́зе | |
| Сму́гу | |
| Сму́гай Сму́гаю |
|
| Сму́зе |
смугла
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| смугла | смуглей | - |
смуглава́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| смуглава́та | смуглава́цей | - |
смуглава́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| смуглава́тасць | |
| смуглава́тасці | |
| смуглава́тасці | |
| смуглава́тасць | |
| смуглава́тасцю | |
| смуглава́тасці |
Крыніцы:
смуглава́ты
прыметнік, якасны
| смуглава́ты | смуглава́тая | смуглава́тае | смуглава́тыя | |
| смуглава́тага | смуглава́тай смуглава́тае |
смуглава́тага | смуглава́тых | |
| смуглава́таму | смуглава́тай | смуглава́таму | смуглава́тым | |
| смуглава́ты ( смуглава́тага ( |
смуглава́тую | смуглава́тае | смуглава́тыя ( смуглава́тых ( |
|
| смуглава́тым | смуглава́тай смуглава́таю |
смуглава́тым | смуглава́тымі | |
| смуглава́тым | смуглава́тай | смуглава́тым | смуглава́тых | |
Крыніцы:
смугласку́ры
прыметнік, якасны
| смугласку́ры | смугласку́рая | смугласку́рае | смугласку́рыя | |
| смугласку́рага | смугласку́рай смугласку́рае |
смугласку́рага | смугласку́рых | |
| смугласку́раму | смугласку́рай | смугласку́раму | смугласку́рым | |
| смугласку́ры ( смугласку́рага ( |
смугласку́рую | смугласку́рае | смугласку́рыя ( смугласку́рых ( |
|
| смугласку́рым | смугласку́рай смугласку́раю |
смугласку́рым | смугласку́рымі | |
| смугласку́рым | смугласку́рай | смугласку́рым | смугласку́рых | |
Крыніцы:
сму́гласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| сму́гласць | |
| сму́гласці | |
| сму́гласці | |
| сму́гласць | |
| сму́гласцю | |
| сму́гласці |
Крыніцы:
смуглата́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| смуглата́ | |
| смуглаты́ | |
| смуглаце́ | |
| смуглату́ | |
| смуглато́й смуглато́ю |
|
| смуглаце́ |
Крыніцы:
смуглатва́ры
прыметнік, якасны
| смуглатва́ры | смуглатва́рая | смуглатва́рае | смуглатва́рыя | |
| смуглатва́рага | смуглатва́рай смуглатва́рае |
смуглатва́рага | смуглатва́рых | |
| смуглатва́раму | смуглатва́рай | смуглатва́раму | смуглатва́рым | |
| смуглатва́ры ( смуглатва́рага ( |
смуглатва́рую | смуглатва́рае | смуглатва́рыя ( смуглатва́рых ( |
|
| смуглатва́рым | смуглатва́рай смуглатва́раю |
смуглатва́рым | смуглатва́рымі | |
| смуглатва́рым | смуглатва́рай | смуглатва́рым | смуглатва́рых | |
Крыніцы: