Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
еі

кмі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кмі́н
Р. кмі́ну
Д. кмі́ну
В. кмі́н
Т. кмі́нам
М. кмі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

кмі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кмі́нны кмі́нная кмі́ннае кмі́нныя
Р. кмі́ннага кмі́ннай
кмі́ннае		 кмі́ннага кмі́нных
Д. кмі́ннаму кмі́ннай кмі́ннаму кмі́нным
В. кмі́нны (неадуш.) кмі́нную кмі́ннае кмі́нныя (неадуш.)
Т. кмі́нным кмі́ннай
кмі́ннаю		 кмі́нным кмі́ннымі
М. кмі́нным кмі́ннай кмі́нным кмі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Кмі́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кмі́ты
Р. Кмі́т
Кмі́таў
Д. Кмі́там
В. Кмі́ты
Т. Кмі́тамі
М. Кмі́тах

Кміця́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кміця́нка
Р. Кміця́нкі
Д. Кміця́нцы
В. Кміця́нку
Т. Кміця́нкай
Кміця́нкаю
М. Кміця́нцы