кмі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кмі́н | |
| кмі́ну | |
| кмі́ну | |
| кмі́н | |
| кмі́нам | |
| кмі́не |
Крыніцы:
кмі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кмі́н | |
| кмі́ну | |
| кмі́ну | |
| кмі́н | |
| кмі́нам | |
| кмі́не |
Крыніцы:
кмі́нны
прыметнік, адносны
| кмі́нны | кмі́нная | кмі́ннае | кмі́нныя | |
| кмі́ннага | кмі́ннай кмі́ннае |
кмі́ннага | кмі́нных | |
| кмі́ннаму | кмі́ннай | кмі́ннаму | кмі́нным | |
| кмі́нны ( |
кмі́нную | кмі́ннае | кмі́нныя ( |
|
| кмі́нным | кмі́ннай кмі́ннаю |
кмі́нным | кмі́ннымі | |
| кмі́нным | кмі́ннай | кмі́нным | кмі́нных | |
Крыніцы:
Кмі́ты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Кмі́ты | |
| Кмі́т Кмі́таў |
|
| Кмі́там | |
| Кмі́ты | |
| Кмі́тамі | |
| Кмі́тах |
Кміця́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Кміця́нка | |
| Кміця́нкі | |
| Кміця́нцы | |
| Кміця́нку | |
| Кміця́нкай Кміця́нкаю |
|
| Кміця́нцы |