Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кме́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кме́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	кме́навы	кме́навая	кме́навае	кме́навыя
Р.	кме́навага	кме́навай кме́навае	кме́навага	кме́навых
Д.	кме́наваму	кме́навай	кме́наваму	кме́навым
В.	кме́навы (неадуш.) кме́навага (адуш.)	кме́навую	кме́навае	кме́навыя (неадуш.) кме́навых (адуш.)
Т.	кме́навым	кме́навай кме́наваю	кме́навым	кме́навымі
М.	кме́навым	кме́навай	кме́навым	кме́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

кме́наўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

кме́нны

прыметнік, адносны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

кме́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кме́тлівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

кме́тлівы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	кме́тлівы	кме́тлівая	кме́тлівае	кме́тлівыя
Р.	кме́тлівага	кме́тлівай кме́тлівае	кме́тлівага	кме́тлівых
Д.	кме́тліваму	кме́тлівай	кме́тліваму	кме́тлівым
В.	кме́тлівы (неадуш.) кме́тлівага (адуш.)	кме́тлівую	кме́тлівае	кме́тлівыя (неадуш.) кме́тлівых (адуш.)
Т.	кме́тлівым	кме́тлівай кме́тліваю	кме́тлівым	кме́тлівымі
М.	кме́тлівым	кме́тлівай	кме́тлівым	кме́тлівых

Крыніцы: piskunou2012.

кме́тна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
кме́тна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

кме́ціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

кме́ціць

‘разумець, цяміць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum