набе́дранік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
набе́дранік |
набе́дранікі |
Р. |
набе́драніка |
набе́дранікаў |
Д. |
набе́драніку |
набе́дранікам |
В. |
набе́дранік |
набе́дранікі |
Т. |
набе́дранікам |
набе́дранікамі |
М. |
набе́драніку |
набе́драніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
набе́драны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набе́драны |
набе́драная |
набе́дранае |
набе́драныя |
Р. |
набе́дранага |
набе́дранай набе́дранае |
набе́дранага |
набе́драных |
Д. |
набе́дранаму |
набе́дранай |
набе́дранаму |
набе́драным |
В. |
набе́драны (неадуш.) набе́дранага (адуш.) |
набе́драную |
набе́дранае |
набе́драныя (неадуш.) набе́драных (адуш.) |
Т. |
набе́драным |
набе́дранай набе́дранаю |
набе́драным |
набе́дранымі |
М. |
набе́драным |
набе́дранай |
набе́драным |
набе́драных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набе́дрыкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
набе́дрыкі |
Р. |
набе́дрыкаў |
Д. |
набе́дрыкам |
В. |
набе́дрыкі |
Т. |
набе́дрыкамі |
М. |
набе́дрыках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набе́жнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
набе́жнасць |
Р. |
набе́жнасці |
Д. |
набе́жнасці |
В. |
набе́жнасць |
Т. |
набе́жнасцю |
М. |
набе́жнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
набе́лены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набе́лены |
набе́леная |
набе́ленае |
набе́леныя |
Р. |
набе́ленага |
набе́ленай набе́ленае |
набе́ленага |
набе́леных |
Д. |
набе́ленаму |
набе́ленай |
набе́ленаму |
набе́леным |
В. |
набе́лены (неадуш.) набе́ленага (адуш.) |
набе́леную |
набе́ленае |
набе́леныя (неадуш.) набе́леных (адуш.) |
Т. |
набе́леным |
набе́ленай набе́ленаю |
набе́леным |
набе́ленымі |
М. |
набе́леным |
набе́ленай |
набе́леным |
набе́леных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
набе́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набе́лены |
набе́леная |
набе́ленае |
набе́леныя |
Р. |
набе́ленага |
набе́ленай набе́ленае |
набе́ленага |
набе́леных |
Д. |
набе́ленаму |
набе́ленай |
набе́ленаму |
набе́леным |
В. |
набе́лены (неадуш.) набе́ленага (адуш.) |
набе́леную |
набе́ленае |
набе́леныя (неадуш.) набе́леных (адуш.) |
Т. |
набе́леным |
набе́ленай набе́ленаю |
набе́леным |
набе́ленымі |
М. |
набе́леным |
набе́ленай |
набе́леным |
набе́леных |
Кароткая форма: набе́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
набелія́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
набелія́т |
набелія́ты |
Р. |
набелія́та |
набелія́таў |
Д. |
набелія́ту |
набелія́там |
В. |
набелія́та |
набелія́таў |
Т. |
набелія́там |
набелія́тамі |
М. |
набелія́це |
набелія́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.