будано́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
будано́вы |
будано́вая |
будано́вае |
будано́выя |
Р. |
будано́вага |
будано́вай будано́вае |
будано́вага |
будано́вых |
Д. |
будано́ваму |
будано́вай |
будано́ваму |
будано́вым |
В. |
будано́вы (неадуш.) будано́вага (адуш.) |
будано́вую |
будано́вае |
будано́выя (неадуш.) будано́вых (адуш.) |
Т. |
будано́вым |
будано́вай будано́ваю |
будано́вым |
будано́вымі |
М. |
будано́вым |
будано́вай |
будано́вым |
будано́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
буда́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буда́нчык |
буда́нчыкі |
Р. |
буда́нчыка |
буда́нчыкаў |
Д. |
буда́нчыку |
буда́нчыкам |
В. |
буда́нчык |
буда́нчыкі |
Т. |
буда́нчыкам |
буда́нчыкамі |
М. |
буда́нчыку |
буда́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Будапе́шт
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Будапе́шт |
Р. |
Будапе́шта |
Д. |
Будапе́шту |
В. |
Будапе́шт |
Т. |
Будапе́штам |
М. |
Будапе́шце |
будара́жыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
будара́жуся |
будара́жымся |
2-я ас. |
будара́жышся |
будара́жыцеся |
3-я ас. |
будара́жыцца |
будара́жацца |
Прошлы час |
м. |
будара́жыўся |
будара́жыліся |
ж. |
будара́жылася |
н. |
будара́жылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
будара́жся |
будара́жцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
будара́жачыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
будара́жыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
будара́жу |
будара́жым |
2-я ас. |
будара́жыш |
будара́жыце |
3-я ас. |
будара́жыць |
будара́жаць |
Прошлы час |
м. |
будара́жыў |
будара́жылі |
ж. |
будара́жыла |
н. |
будара́жыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
будара́ж |
будара́жце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
будара́жачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
будаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
будаўні́к |
будаўнікі́ |
Р. |
будаўніка́ |
будаўніко́ў |
Д. |
будаўніку́ |
будаўніка́м |
В. |
будаўніка́ |
будаўніко́ў |
Т. |
будаўніко́м |
будаўніка́мі |
М. |
будаўніку́ |
будаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Будаўні́к
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Будаўні́к |
Р. |
Будаўніка́ |
Д. |
Будаўніку́ |
В. |
Будаўні́к |
Т. |
Будаўніко́м |
М. |
Будаўніку́ |
будаўні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
будаўні́ца |
будаўні́цы |
Р. |
будаўні́цы |
будаўні́ц |
Д. |
будаўні́цы |
будаўні́цам |
В. |
будаўні́цу |
будаўні́ц |
Т. |
будаўні́цай будаўні́цаю |
будаўні́цамі |
М. |
будаўні́цы |
будаўні́цах |
Крыніцы:
piskunou2012.