Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’

мурава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мурава́ны мурава́ная мурава́нае мурава́ныя
Р. мурава́нага мурава́най
мурава́нае		 мурава́нага мурава́ных
Д. мурава́наму мурава́най мурава́наму мурава́ным
В. мурава́ны (неадуш.)
мурава́нага (адуш.)		 мурава́ную мурава́нае мурава́ныя (неадуш.)
мурава́ных (адуш.)
Т. мурава́ным мурава́най
мурава́наю		 мурава́ным мурава́нымі
М. мурава́ным мурава́най мурава́ным мурава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

мурава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. муру́ецца муру́юцца
Прошлы час
м. мурава́ўся мурава́ліся
ж. мурава́лася
н. мурава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

мурава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. муру́ю муру́ем
2-я ас. муру́еш муру́еце
3-я ас. муру́е муру́юць
Прошлы час
м. мурава́ў мурава́лі
ж. мурава́ла
н. мурава́ла
Загадны лад
2-я ас. муру́й муру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час муру́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мураве́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мураве́й
Р. Мураўя́
Д. Мураўю́
В. Мураве́й
Т. Мураўё́м
М. Мураўі́

мураве́йнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мураве́йнік мураве́йнікі
Р. мураве́йніка мураве́йнікаў
Д. мураве́йніку мураве́йнікам
В. мураве́йнік мураве́йнікі
Т. мураве́йнікам мураве́йнікамі
М. мураве́йніку мураве́йніках

Крыніцы: krapivabr2012.

Мураве́йніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мураве́йніца
Р. Мураве́йніцы
Д. Мураве́йніцы
В. Мураве́йніцу
Т. Мураве́йніцай
Мураве́йніцаю
М. Мураве́йніцы

Мураве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мураве́ц
Р. Мураўца́
Д. Мураўцу́
В. Мураве́ц
Т. Мураўцо́м
М. Мураўцы́

Мураві́лле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мураві́лле
Р. Мураві́лля
Д. Мураві́ллю
В. Мураві́лле
Т. Мураві́ллем
М. Мураві́ллі

мураві́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мураві́нка мураві́нкі
Р. мураві́нкі мураві́нак
Д. мураві́нцы мураві́нкам
В. мураві́нку мураві́нкі
Т. мураві́нкай
мураві́нкаю		 мураві́нкамі
М. мураві́нцы мураві́нках

Крыніцы: piskunou2012.

мураві́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мураві́сты мураві́стая мураві́стае мураві́стыя
Р. мураві́стага мураві́стай
мураві́стае		 мураві́стага мураві́стых
Д. мураві́стаму мураві́стай мураві́стаму мураві́стым
В. мураві́сты (неадуш.)
мураві́стага (адуш.)		 мураві́стую мураві́стае мураві́стыя (неадуш.)
мураві́стых (адуш.)
Т. мураві́стым мураві́стай
мураві́стаю		 мураві́стым мураві́стымі
М. мураві́стым мураві́стай мураві́стым мураві́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.