Мураве́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мураве́й
Р. Мураўя́
Д. Мураўю́
В. Мураве́й
Т. Мураўё́м
М. Мураўі́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)