Мураве́йніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мураве́йніца
Р. Мураве́йніцы
Д. Мураве́йніцы
В. Мураве́йніцу
Т. Мураве́йніцай
Мураве́йніцаю
М. Мураве́йніцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)