неарнаментава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
неарнаментава́ны |
неарнаментава́ная |
неарнаментава́нае |
неарнаментава́ныя |
Р. |
неарнаментава́нага |
неарнаментава́най неарнаментава́нае |
неарнаментава́нага |
неарнаментава́ных |
Д. |
неарнаментава́наму |
неарнаментава́най |
неарнаментава́наму |
неарнаментава́ным |
В. |
неарнаментава́ны (неадуш.) неарнаментава́нага (адуш.) |
неарнаментава́ную |
неарнаментава́нае |
неарнаментава́ныя (неадуш.) неарнаментава́ных (адуш.) |
Т. |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́най неарнаментава́наю |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́нымі |
М. |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́най |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
неарнаментава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
неарнаментава́ны |
неарнаментава́ная |
неарнаментава́нае |
неарнаментава́ныя |
Р. |
неарнаментава́нага |
неарнаментава́най неарнаментава́нае |
неарнаментава́нага |
неарнаментава́ных |
Д. |
неарнаментава́наму |
неарнаментава́най |
неарнаментава́наму |
неарнаментава́ным |
В. |
неарнаментава́ны (неадуш.) неарнаментава́нага (адуш.) |
неарнаментава́ную |
неарнаментава́нае |
неарнаментава́ныя (неадуш.) неарнаментава́ных (адуш.) |
Т. |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́най неарнаментава́наю |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́нымі |
М. |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́най |
неарнаментава́ным |
неарнаментава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
неартадакса́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
неартадакса́льнасць |
Р. |
неартадакса́льнасці |
Д. |
неартадакса́льнасці |
В. |
неартадакса́льнасць |
Т. |
неартадакса́льнасцю |
М. |
неартадакса́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
неарфава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
неарфава́ны |
неарфава́ная |
неарфава́нае |
неарфава́ныя |
Р. |
неарфава́нага |
неарфава́най неарфава́нае |
неарфава́нага |
неарфава́ных |
Д. |
неарфава́наму |
неарфава́най |
неарфава́наму |
неарфава́ным |
В. |
неарфава́ны (неадуш.) неарфава́нага (адуш.) |
неарфава́ную |
неарфава́нае |
неарфава́ныя (неадуш.) неарфава́ных (адуш.) |
Т. |
неарфава́ным |
неарфава́най неарфава́наю |
неарфава́ным |
неарфава́нымі |
М. |
неарфава́ным |
неарфава́най |
неарфава́ным |
неарфава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
неарфава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
неарфава́ны |
неарфава́ная |
неарфава́нае |
неарфава́ныя |
Р. |
неарфава́нага |
неарфава́най неарфава́нае |
неарфава́нага |
неарфава́ных |
Д. |
неарфава́наму |
неарфава́най |
неарфава́наму |
неарфава́ным |
В. |
неарфава́ны (неадуш.) неарфава́нага (адуш.) |
неарфава́ную |
неарфава́нае |
неарфава́ныя (неадуш.) неарфава́ных (адуш.) |
Т. |
неарфава́ным |
неарфава́най неарфава́наю |
неарфава́ным |
неарфава́нымі |
М. |
неарфава́ным |
неарфава́най |
неарфава́ным |
неарфава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.