пантэі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
пантэі́стка |
пантэі́сткі |
Р. |
пантэі́сткі |
пантэі́стак |
Д. |
пантэі́стцы |
пантэі́сткам |
В. |
пантэі́стку |
пантэі́стак |
Т. |
пантэі́сткай пантэі́сткаю |
пантэі́сткамі |
М. |
пантэі́стцы |
пантэі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пантэісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
пантэісты́чны |
пантэісты́чная |
пантэісты́чнае |
пантэісты́чныя |
Р. |
пантэісты́чнага |
пантэісты́чнай пантэісты́чнае |
пантэісты́чнага |
пантэісты́чных |
Д. |
пантэісты́чнаму |
пантэісты́чнай |
пантэісты́чнаму |
пантэісты́чным |
В. |
пантэісты́чны (неадуш.) пантэісты́чнага (адуш.) |
пантэісты́чную |
пантэісты́чнае |
пантэісты́чныя (неадуш.) пантэісты́чных (адуш.) |
Т. |
пантэісты́чным |
пантэісты́чнай пантэісты́чнаю |
пантэісты́чным |
пантэісты́чнымі |
М. |
пантэісты́чным |
пантэісты́чнай |
пантэісты́чным |
пантэісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пантэлеры́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
пантэлеры́т |
пантэлеры́ты |
Р. |
пантэлеры́ту |
пантэлеры́таў |
Д. |
пантэлеры́ту |
пантэлеры́там |
В. |
пантэлеры́т |
пантэлеры́ты |
Т. |
пантэлеры́там |
пантэлеры́тамі |
М. |
пантэлеры́це |
пантэлеры́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
пантэо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
пантэо́н |
пантэо́ны |
Р. |
пантэо́на |
пантэо́наў |
Д. |
пантэо́ну |
пантэо́нам |
В. |
пантэо́н |
пантэо́ны |
Т. |
пантэо́нам |
пантэо́намі |
М. |
пантэо́не |
пантэо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пантэ́ра
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
пантэ́ра |
пантэ́ры |
Р. |
пантэ́ры |
пантэ́р |
Д. |
пантэ́ры |
пантэ́рам |
В. |
пантэ́ру |
пантэ́р |
Т. |
пантэ́рай пантэ́раю |
пантэ́рамі |
М. |
пантэ́ры |
пантэ́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пану́джваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
пану́джваю |
пану́джваем |
2-я ас. |
пану́джваеш |
пану́джваеце |
3-я ас. |
пану́джвае |
пану́джваюць |
Прошлы час |
м. |
пану́джваў |
пану́джвалі |
ж. |
пану́джвала |
н. |
пану́джвала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
пану́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.