Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

по́сніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́сніцкі по́сніцкая по́сніцкае по́сніцкія
Р. по́сніцкага по́сніцкай
по́сніцкае
по́сніцкага по́сніцкіх
Д. по́сніцкаму по́сніцкай по́сніцкаму по́сніцкім
В. по́сніцкі (неадуш.)
по́сніцкага (адуш.)
по́сніцкую по́сніцкае по́сніцкія (неадуш.)
по́сніцкіх (адуш.)
Т. по́сніцкім по́сніцкай
по́сніцкаю
по́сніцкім по́сніцкімі
М. по́сніцкім по́сніцкай по́сніцкім по́сніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

по́сніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. по́сніцтва
Р. по́сніцтва
Д. по́сніцтву
В. по́сніцтва
Т. по́сніцтвам
М. по́сніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

по́снічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. по́снічаю по́снічаем
2-я ас. по́снічаеш по́снічаеце
3-я ас. по́снічае по́снічаюць
Прошлы час
м. по́снічаў по́снічалі
ж. по́снічала
н. по́снічала
Загадны лад
2-я ас. по́снічай по́снічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час по́снічаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

по́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́сны по́сная по́снае по́сныя
Р. по́снага по́снай
по́снае
по́снага по́сных
Д. по́снаму по́снай по́снаму по́сным
В. по́сны (неадуш.)
по́снага (адуш.)
по́сную по́снае по́сныя (неадуш.)
по́сных (адуш.)
Т. по́сным по́снай
по́снаю
по́сным по́снымі
М. по́сным по́снай по́сным по́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

по́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́сны по́сная по́снае по́сныя
Р. по́снага по́снай
по́снае
по́снага по́сных
Д. по́снаму по́снай по́снаму по́сным
В. по́сны (неадуш.)
по́снага (адуш.)
по́сную по́снае по́сныя (неадуш.)
по́сных (адуш.)
Т. по́сным по́снай
по́снаю
по́сным по́снымі
М. по́сным по́снай по́сным по́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

по́спал

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́спал - -

Крыніцы: piskunou2012.

по́спаль

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́спаль - -

Крыніцы: piskunou2012.

по́спех

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́спех по́спехі
Р. по́спеху по́спехаў
Д. по́спеху по́спехам
В. по́спех по́спехі
Т. по́спехам по́спехамі
М. по́спеху по́спехах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

по́спыт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. по́спыт
Р. по́спыту
Д. по́спыту
В. по́спыт
Т. по́спытам
М. по́спыце

Крыніцы: piskunou2012.

по́ст

‘месца назірання; адказная пасада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́ст пасты́
Р. паста́ пасто́ў
Д. пасту́ паста́м
В. по́ст пасты́
Т. пасто́м паста́мі
М. пасту́ паста́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.