Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
бвгдежзійклмнпрстўхцчшя

по́вад

‘аснова, зачэпка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́вад по́вады
Р. по́ваду по́вадаў
Д. по́ваду по́вадам
В. по́вад по́вады
Т. по́вадам по́вадамі
М. по́вадзе по́вадах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

по́вад

‘частка вупражы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́вад павады́
Р. по́вада павадо́ў
Д. по́ваду павада́м
В. по́вад павады́
Т. по́вадам павада́мі
М. по́вадзе павада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

По́вакша

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. По́вакша
Р. По́вакшы
Д. По́вакшы
В. По́вакшу
Т. По́вакшай
По́вакшаю
М. По́вакшы

По́валака

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. По́валака
Р. По́валакі
Д. По́валацы
В. По́валаку
Т. По́валакай
По́валакаю
М. По́валацы

по́вар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́вар по́вары
Р. по́вара по́вараў
Д. по́вару по́варам
В. по́вара по́вараў
Т. по́варам по́варамі
М. по́вару по́варах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

по́варатка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. по́варатка
Р. по́вараткі
Д. по́варатцы
В. по́варатку
Т. по́вараткай
по́вараткаю
М. по́варатцы

Крыніцы: piskunou2012.

по́варскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́варскі по́варская по́варскае по́варскія
Р. по́варскага по́варскай
по́варскае		 по́варскага по́варскіх
Д. по́варскаму по́варскай по́варскаму по́варскім
В. по́варскі (неадуш.)
по́варскага (адуш.)		 по́варскую по́варскае по́варскія (неадуш.)
по́варскіх (адуш.)
Т. по́варскім по́варскай
по́варскаю		 по́варскім по́варскімі
М. по́варскім по́варскай по́варскім по́варскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

по́верка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́верка по́веркі
Р. по́веркі по́верак
Д. по́верцы по́веркам
В. по́верку по́веркі
Т. по́веркай
по́веркаю		 по́веркамі
М. по́верцы по́верках

Крыніцы: piskunou2012.

по́весель

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́весель - -

Крыніцы: piskunou2012.

по́вечар

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́вечар - -

Крыніцы: piskunou2012.