Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-

гумаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гумаўшчы́к гумаўшчыкі́
Р. гумаўшчыка́ гумаўшчыко́ў
Д. гумаўшчыку́ гумаўшчыка́м
В. гумаўшчыка́ гумаўшчыко́ў
Т. гумаўшчыко́м гумаўшчыка́мі
М. гумаўшчыку́ гумаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

гумаўшчы́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гумаўшчы́ца гумаўшчы́цы
Р. гумаўшчы́цы гумаўшчы́ц
Д. гумаўшчы́цы гумаўшчы́цам
В. гумаўшчы́цу гумаўшчы́ц
Т. гумаўшчы́цай
гумаўшчы́цаю		 гумаўшчы́цамі
М. гумаўшчы́цы гумаўшчы́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гумбачы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гумбачы́
Р. Гумбачо́ў
Д. Гумбача́м
В. Гумбачы́
Т. Гумбача́мі
М. Гумбача́х

Гу́мберт

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Гу́мберт Гу́мберты
Р. Гу́мберта Гу́мбертаў
Д. Гу́мберту Гу́мбертам
В. Гу́мберта Гу́мбертаў
Т. Гу́мбертам Гу́мбертамі
М. Гу́мберце Гу́мбертах

Гуме́нікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуме́нікі
Р. Гуме́нікаў
Д. Гуме́нікам
В. Гуме́нікі
Т. Гуме́нікамі
М. Гуме́ніках

гуме́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуме́ннік гуме́ннікі
Р. гуме́нніка гуме́ннікаў
Д. гуме́нніку гуме́ннікам
В. гуме́нніка гуме́ннікаў
Т. гуме́ннікам гуме́ннікамі
М. гуме́нніку гуме́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Гуме́ннікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуме́ннікі
Р. Гуме́ннікаў
Д. Гуме́ннікам
В. Гуме́ннікі
Т. Гуме́ннікамі
М. Гуме́нніках

гуме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуме́нны гуме́нная гуме́ннае гуме́нныя
Р. гуме́ннага гуме́ннай
гуме́ннае		 гуме́ннага гуме́нных
Д. гуме́ннаму гуме́ннай гуме́ннаму гуме́нным
В. гуме́нны (неадуш.)
гуме́ннага (адуш.)		 гуме́нную гуме́ннае гуме́нныя (неадуш.)
гуме́нных (адуш.)
Т. гуме́нным гуме́ннай
гуме́ннаю		 гуме́нным гуме́ннымі
М. гуме́нным гуме́ннай гуме́нным гуме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуме́нца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуме́нца гуме́нцы
Р. гуме́нца гуме́нцаў
Д. гуме́нцу гуме́нцам
В. гуме́нца гуме́нцы
Т. гуме́нцам гуме́нцамі
М. гуме́нцы гуме́нцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гу́мі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. гу́мі гу́мі
Р. гу́мі гу́мі
Д. гу́мі гу́мі
В. гу́мі гу́мі
Т. гу́мі гу́мі
М. гу́мі гу́мі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.