нацкава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нацкую́ |
нацкуё́м |
| 2-я ас. |
нацкуе́ш |
нацкуяце́ |
| 3-я ас. |
нацкуе́ |
нацкую́ць |
| Прошлы час |
| м. |
нацкава́ў |
нацкава́лі |
| ж. |
нацкава́ла |
| н. |
нацкава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нацку́й |
нацку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нацкава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
На́цкавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
На́цкавічы |
| Р. |
На́цкавіч На́цкавічаў |
| Д. |
На́цкавічам |
| В. |
На́цкавічы |
| Т. |
На́цкавічамі |
| М. |
На́цкавічах |
нацко́ваны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацко́ваны |
нацко́ваная |
нацко́ванае |
нацко́ваныя |
| Р. |
нацко́ванага |
нацко́ванай нацко́ванае |
нацко́ванага |
нацко́ваных |
| Д. |
нацко́ванаму |
нацко́ванай |
нацко́ванаму |
нацко́ваным |
| В. |
нацко́ваны нацко́ванага |
нацко́ваную |
нацко́ванае |
нацко́ваныя нацко́ваных |
| Т. |
нацко́ваным |
нацко́ванай нацко́ванаю |
нацко́ваным |
нацко́ванымі |
| М. |
нацко́ваным |
нацко́ванай |
нацко́ваным |
нацко́ваных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нацко́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацко́ваны |
нацко́ваная |
нацко́ванае |
нацко́ваныя |
| Р. |
нацко́ванага |
нацко́ванай нацко́ванае |
нацко́ванага |
нацко́ваных |
| Д. |
нацко́ванаму |
нацко́ванай |
нацко́ванаму |
нацко́ваным |
| В. |
нацко́ваны нацко́ванага |
нацко́ваную |
нацко́ванае |
нацко́ваныя нацко́ваных |
| Т. |
нацко́ваным |
нацко́ванай нацко́ванаю |
нацко́ваным |
нацко́ванымі |
| М. |
нацко́ваным |
нацко́ванай |
нацко́ваным |
нацко́ваных |
Кароткая форма: нацко́вана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нацко́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нацко́ўванне |
| Р. |
нацко́ўвання |
| Д. |
нацко́ўванню |
| В. |
нацко́ўванне |
| Т. |
нацко́ўваннем |
| М. |
нацко́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нацко́ўвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
нацко́ўваецца |
нацко́ўваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
нацко́ўваўся |
нацко́ўваліся |
| ж. |
нацко́ўвалася |
| н. |
нацко́ўвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
нацко́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нацко́ўваю |
нацко́ўваем |
| 2-я ас. |
нацко́ўваеш |
нацко́ўваеце |
| 3-я ас. |
нацко́ўвае |
нацко́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
нацко́ўваў |
нацко́ўвалі |
| ж. |
нацко́ўвала |
| н. |
нацко́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нацко́ўвай |
нацко́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
нацко́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нацме́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нацме́н |
нацме́ны |
| Р. |
нацме́на |
нацме́наў |
| Д. |
нацме́ну |
нацме́нам |
| В. |
нацме́на |
нацме́наў |
| Т. |
нацме́нам |
нацме́намі |
| М. |
нацме́не |
нацме́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
нацме́наўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацме́наўскі |
нацме́наўская |
нацме́наўскае |
нацме́наўскія |
| Р. |
нацме́наўскага |
нацме́наўскай нацме́наўскае |
нацме́наўскага |
нацме́наўскіх |
| Д. |
нацме́наўскаму |
нацме́наўскай |
нацме́наўскаму |
нацме́наўскім |
| В. |
нацме́наўскі (неадуш.) нацме́наўскага (адуш.) |
нацме́наўскую |
нацме́наўскае |
нацме́наўскія (неадуш.) нацме́наўскіх (адуш.) |
| Т. |
нацме́наўскім |
нацме́наўскай нацме́наўскаю |
нацме́наўскім |
нацме́наўскімі |
| М. |
нацме́наўскім |
нацме́наўскай |
нацме́наўскім |
нацме́наўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.