узлюбі́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узлюблю́ |
узлю́бім |
2-я ас. |
узлю́біш |
узлю́біце |
3-я ас. |
узлю́біць |
узлю́бяць |
Прошлы час |
м. |
узлюбі́ў |
узлюбі́лі |
ж. |
узлюбі́ла |
н. |
узлюбі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
узлюбі́ |
узлюбі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
узлюбі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
узлюля́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узлюля́ю |
узлюля́ем |
2-я ас. |
узлюля́еш |
узлюля́еце |
3-я ас. |
узлюля́е |
узлюля́юць |
Прошлы час |
м. |
узлюля́ў |
узлюля́лі |
ж. |
узлюля́ла |
н. |
узлюля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
узлюля́й |
узлюля́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
узлюля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
узлютава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
узлютава́нне |
Р. |
узлютава́ння |
Д. |
узлютава́нню |
В. |
узлютава́нне |
Т. |
узлютава́ннем |
М. |
узлютава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
узлютава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
узлютава́ны |
узлютава́ная |
узлютава́нае |
узлютава́ныя |
Р. |
узлютава́нага |
узлютава́най узлютава́нае |
узлютава́нага |
узлютава́ных |
Д. |
узлютава́наму |
узлютава́най |
узлютава́наму |
узлютава́ным |
В. |
узлютава́ны (неадуш.) узлютава́нага (адуш.) |
узлютава́ную |
узлютава́нае |
узлютава́ныя (неадуш.) узлютава́ных (адуш.) |
Т. |
узлютава́ным |
узлютава́най узлютава́наю |
узлютава́ным |
узлютава́нымі |
М. |
узлютава́ным |
узлютава́най |
узлютава́ным |
узлютава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
узлютава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узлюту́юся |
узлюту́емся |
2-я ас. |
узлюту́ешся |
узлюту́ецеся |
3-я ас. |
узлюту́ецца |
узлюту́юцца |
Прошлы час |
м. |
узлютава́ўся |
узлютава́ліся |
ж. |
узлютава́лася |
н. |
узлютава́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
узлюту́йся |
узлюту́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
узлютава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
узляга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
узляга́нне |
Р. |
узляга́ння |
Д. |
узляга́нню |
В. |
узляга́нне |
Т. |
узляга́ннем |
М. |
узляга́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
узляга́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узляга́юся |
узляга́емся |
2-я ас. |
узляга́ешся |
узляга́ецеся |
3-я ас. |
узляга́ецца |
узляга́юцца |
Прошлы час |
м. |
узляга́ўся |
узляга́ліся |
ж. |
узляга́лася |
н. |
узляга́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
узляга́йся |
узляга́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
узляга́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
узляга́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
узляга́ю |
узляга́ем |
2-я ас. |
узляга́еш |
узляга́еце |
3-я ас. |
узляга́е |
узляга́юць |
Прошлы час |
м. |
узляга́ў |
узляга́лі |
ж. |
узляга́ла |
н. |
узляга́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
узляга́й |
узляга́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
узляга́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Узля́жжа
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Узля́жжа |
Р. |
Узля́жжа |
Д. |
Узля́жжу |
В. |
Узля́жжа |
Т. |
Узля́жжам |
М. |
Узля́жжы |