нажыля́ць
‘напружваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нажыля́ю |
нажыля́ем |
2-я ас. |
нажыля́еш |
нажыля́еце |
3-я ас. |
нажыля́е |
нажыля́юць |
Прошлы час |
м. |
нажыля́ў |
нажыля́лі |
ж. |
нажыля́ла |
н. |
нажыля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нажыля́й |
нажыля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нажыля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нажы́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
нажы́н |
Р. |
нажы́ну |
Д. |
нажы́ну |
В. |
нажы́н |
Т. |
нажы́нам |
М. |
нажы́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажына́цца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
нажына́ецца |
нажына́юцца |
Прошлы час |
м. |
нажына́ўся |
нажына́ліся |
ж. |
нажына́лася |
н. |
нажына́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажына́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нажына́ю |
нажына́ем |
2-я ас. |
нажына́еш |
нажына́еце |
3-я ас. |
нажына́е |
нажына́юць |
Прошлы час |
м. |
нажына́ў |
нажына́лі |
ж. |
нажына́ла |
н. |
нажына́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нажына́й |
нажына́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нажына́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажырава́цца
дзеяслоў, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
нажыру́ецца |
нажыру́юцца |
Прошлы час |
м. |
нажырава́ўся |
нажырава́ліся |
ж. |
нажырава́лася |
н. |
нажырава́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
нажырава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажырава́ць
‘набраць тлушч у пэўным месцы (нажыраваць карак і пад.); адкарміцца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нажыру́ю |
нажыру́ем |
2-я ас. |
нажыру́еш |
нажыру́еце |
3-я ас. |
нажыру́е |
нажыру́юць |
Прошлы час |
м. |
нажырава́ў |
нажырава́лі |
ж. |
нажырава́ла |
н. |
нажырава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нажыру́й |
нажыру́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
нажырава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нажыра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нажыра́юся |
нажыра́емся |
2-я ас. |
нажыра́ешся |
нажыра́ецеся |
3-я ас. |
нажыра́ецца |
нажыра́юцца |
Прошлы час |
м. |
нажыра́ўся |
нажыра́ліся |
ж. |
нажыра́лася |
н. |
нажыра́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
нажыра́йся |
нажыра́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нажыра́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажыра́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нажыра́ю |
нажыра́ем |
2-я ас. |
нажыра́еш |
нажыра́еце |
3-я ас. |
нажыра́е |
нажыра́юць |
Прошлы час |
м. |
нажыра́ў |
нажыра́лі |
ж. |
нажыра́ла |
н. |
нажыра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нажыра́й |
нажыра́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нажыра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажы́так
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нажы́так |
нажы́ткі |
Р. |
нажы́тку |
нажы́ткаў |
Д. |
нажы́тку |
нажы́ткам |
В. |
нажы́так |
нажы́ткі |
Т. |
нажы́ткам |
нажы́ткамі |
М. |
нажы́тку |
нажы́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нажытны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нажытны́ |
нажытна́я |
нажытно́е |
нажытны́я |
Р. |
нажытно́га |
нажытно́й нажытно́е |
нажытно́га |
нажытны́х |
Д. |
нажытно́му |
нажытно́й |
нажытно́му |
нажытны́м |
В. |
нажытны́ (неадуш.) нажытно́га (адуш.) |
нажытну́ю |
нажытно́е |
нажытны́я (неадуш.) нажытны́х (адуш.) |
Т. |
нажытны́м |
нажытно́й нажытно́ю |
нажытны́м |
нажытны́мі |
М. |
нажытны́м |
нажытно́й |
нажытны́м |
нажытны́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.