гукапраніка́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гукапраніка́льны |
гукапраніка́льная |
гукапраніка́льнае |
гукапраніка́льныя |
| Р. |
гукапраніка́льнага |
гукапраніка́льнай
гукапраніка́льнае |
гукапраніка́льнага |
гукапраніка́льных |
| Д. |
гукапраніка́льнаму |
гукапраніка́льнай |
гукапраніка́льнаму |
гукапраніка́льным |
| В. |
гукапраніка́льны (неадуш.)
гукапраніка́льнага (адуш.) |
гукапраніка́льную |
гукапраніка́льнае |
гукапраніка́льныя (неадуш.)
гукапраніка́льных (адуш.) |
| Т. |
гукапраніка́льным |
гукапраніка́льнай
гукапраніка́льнаю |
гукапраніка́льным |
гукапраніка́льнымі |
| М. |
гукапраніка́льным |
гукапраніка́льнай |
гукапраніка́льным |
гукапраніка́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гукапрапуска́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гукапрапуска́нне |
| Р. |
гукапрапуска́ння |
| Д. |
гукапрапуска́нню |
| В. |
гукапрапуска́нне |
| Т. |
гукапрапуска́ннем |
| М. |
гукапрапуска́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гукапрыё́мнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гукапрыё́мнік |
гукапрыё́мнікі |
| Р. |
гукапрыё́мніка |
гукапрыё́мнікаў |
| Д. |
гукапрыё́мніку |
гукапрыё́мнікам |
| В. |
гукапрыё́мнік |
гукапрыё́мнікі |
| Т. |
гукапрыё́мнікам |
гукапрыё́мнікамі |
| М. |
гукапрыё́мніку |
гукапрыё́мніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
гукара́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гукара́д |
гукарады́ |
| Р. |
гукара́да |
гукарадо́ў |
| Д. |
гукара́ду |
гукарада́м |
| В. |
гукара́д |
гукарады́ |
| Т. |
гукара́дам |
гукарада́мі |
| М. |
гукара́дзе |
гукарада́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гукара́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гукара́дны |
гукара́дная |
гукара́днае |
гукара́дныя |
| Р. |
гукара́днага |
гукара́днай
гукара́днае |
гукара́днага |
гукара́дных |
| Д. |
гукара́днаму |
гукара́днай |
гукара́днаму |
гукара́дным |
| В. |
гукара́дны (неадуш.)
гукара́днага (адуш.) |
гукара́дную |
гукара́днае |
гукара́дныя (неадуш.)
гукара́дных (адуш.) |
| Т. |
гукара́дным |
гукара́днай
гукара́днаю |
гукара́дным |
гукара́днымі |
| М. |
гукара́дным |
гукара́днай |
гукара́дным |
гукара́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гукарэжысё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гукарэжысё́р |
гукарэжысё́ры |
| Р. |
гукарэжысё́ра |
гукарэжысё́раў |
| Д. |
гукарэжысё́ру |
гукарэжысё́рам |
| В. |
гукарэжысё́ра |
гукарэжысё́раў |
| Т. |
гукарэжысё́рам |
гукарэжысё́рамі |
| М. |
гукарэжысё́ру |
гукарэжысё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гукасігна́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гукасігна́льны |
гукасігна́льная |
гукасігна́льнае |
гукасігна́льныя |
| Р. |
гукасігна́льнага |
гукасігна́льнай
гукасігна́льнае |
гукасігна́льнага |
гукасігна́льных |
| Д. |
гукасігна́льнаму |
гукасігна́льнай |
гукасігна́льнаму |
гукасігна́льным |
| В. |
гукасігна́льны (неадуш.)
гукасігна́льнага (адуш.) |
гукасігна́льную |
гукасігна́льнае |
гукасігна́льныя (неадуш.)
гукасігна́льных (адуш.) |
| Т. |
гукасігна́льным |
гукасігна́льнай
гукасігна́льнаю |
гукасігна́льным |
гукасігна́льнымі |
| М. |
гукасігна́льным |
гукасігна́льнай |
гукасігна́льным |
гукасігна́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
гукасімвалі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гукасімвалі́зм |
| Р. |
гукасімвалі́зму |
| Д. |
гукасімвалі́зму |
| В. |
гукасімвалі́зм |
| Т. |
гукасімвалі́змам |
| М. |
гукасімвалі́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.