непрабі́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрабі́ты |
непрабі́тая |
непрабі́тае |
непрабі́тыя |
| Р. |
непрабі́тага |
непрабі́тай непрабі́тае |
непрабі́тага |
непрабі́тых |
| Д. |
непрабі́таму |
непрабі́тай |
непрабі́таму |
непрабі́тым |
| В. |
непрабі́ты (неадуш.) непрабі́тага (адуш.) |
непрабі́тую |
непрабі́тае |
непрабі́тыя (неадуш.) непрабі́тых (адуш.) |
| Т. |
непрабі́тым |
непрабі́тай непрабі́таю |
непрабі́тым |
непрабі́тымі |
| М. |
непрабі́тым |
непрабі́тай |
непрабі́тым |
непрабі́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
непрабіўны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрабіўны́ |
непрабіўна́я |
непрабіўно́е |
непрабіўны́я |
| Р. |
непрабіўно́га |
непрабіўно́й непрабіўно́е |
непрабіўно́га |
непрабіўны́х |
| Д. |
непрабіўно́му |
непрабіўно́й |
непрабіўно́му |
непрабіўны́м |
| В. |
непрабіўны́ (неадуш.) непрабіўно́га (адуш.) |
непрабіўну́ю |
непрабіўно́е |
непрабіўны́я (неадуш.) непрабіўны́х (адуш.) |
| Т. |
непрабіўны́м |
непрабіўно́й непрабіўно́ю |
непрабіўны́м |
непрабіўны́мі |
| М. |
непрабіўны́м |
непрабіўно́й |
непрабіўны́м |
непрабіўны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
непрабу́дна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| непрабу́дна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
непрабу́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
непрабу́днасць |
| Р. |
непрабу́днасці |
| Д. |
непрабу́днасці |
| В. |
непрабу́днасць |
| Т. |
непрабу́днасцю |
| М. |
непрабу́днасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
непрабу́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрабу́дны |
непрабу́дная |
непрабу́днае |
непрабу́дныя |
| Р. |
непрабу́днага |
непрабу́днай непрабу́днае |
непрабу́днага |
непрабу́дных |
| Д. |
непрабу́днаму |
непрабу́днай |
непрабу́днаму |
непрабу́дным |
| В. |
непрабу́дны (неадуш.) непрабу́днага (адуш.) |
непрабу́дную |
непрабу́днае |
непрабу́дныя (неадуш.) непрабу́дных (адуш.) |
| Т. |
непрабу́дным |
непрабу́днай непрабу́днаю |
непрабу́дным |
непрабу́днымі |
| М. |
непрабу́дным |
непрабу́днай |
непрабу́дным |
непрабу́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
неправавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неправавы́ |
неправава́я |
неправаво́е |
неправавы́я |
| Р. |
неправаво́га |
неправаво́й неправаво́е |
неправаво́га |
неправавы́х |
| Д. |
неправаво́му |
неправаво́й |
неправаво́му |
неправавы́м |
| В. |
неправавы́ (неадуш.) неправаво́га (адуш.) |
неправаву́ю |
неправаво́е |
неправавы́я (неадуш.) неправавы́х (адуш.) |
| Т. |
неправавы́м |
неправаво́й неправаво́ю |
неправавы́м |
неправавы́мі |
| М. |
неправавы́м |
неправаво́й |
неправавы́м |
неправавы́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
неправадзе́йнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
неправадзе́йнасць |
| Р. |
неправадзе́йнасці |
| Д. |
неправадзе́йнасці |
| В. |
неправадзе́йнасць |
| Т. |
неправадзе́йнасцю |
| М. |
неправадзе́йнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
неправадні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
неправадні́к |
неправаднікі́ |
| Р. |
неправадніка́ |
неправадніко́ў |
| Д. |
неправадніку́ |
неправадніка́м |
| В. |
неправадні́к |
неправаднікі́ |
| Т. |
неправадніко́м |
неправадніка́мі |
| М. |
неправадніку́ |
неправадніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.